Μαρία Ρόζα Ξενάκη:
Μια τιμή για το σχολείο μας
Στις 27 Μαρτίου 2013 το 1ο Δημοτικό Σχολείο, με χαρά και συγκίνηση, υποδέχτηκε τη Μαρία Ρόζα Ξενάκη, απόφοιτο του σχολείου μας από το 2003. Άτομο με ειδικές ανάγκες, η Μαρία Ρόζα είχε μια λαμπρή πορεία στις σπουδές της, κατορθώνοντας να περάσει δεύτερη στο Ιστορικό τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθήνας, από όπου σύντομα θα πάρει το πτυχίο της. Είναι τιμή για το σχολείο μας να έχει συμβάλει στα πρώτα σχολικά βήματα της Μαρίας Ρόζας, τα οποία εκείνη, από το αναπηρικό καρότσι της, κατόρθωσε να μετατρέψει σε άλματα.
Τη Μαρία Ρόζα υποδέχτηκαν οι μαθητές της Γ? τάξης και οι παλιοί της δάσκαλοι ? οι μεν για να ζήσουν μια πρωτόγνωρη εμπειρία, οι δε για να θυμηθούν μαζί της στιγμιότυπα από τη σχολική της ζωή στις τάξεις μας. Μαζί της βρέθηκαν επίσης και οι συμμαθητές της, Ραλλού Ασιτζόγλου και Κωνσταντίνος Κιάπας.
Τα παιδιά της Γ? τάξης της είπαν τραγούδια που είχε τραγουδήσει κάποτε και η ίδια και της πήραν συνέντευξη βασισμένη σε ερωτήσεις που είχαν ετοιμάσει τα ίδια.
Συνέντευξη
1. Πώς νιώθετε που ξαναήρθατε στο Δημοτικό;
Νιώθω πολύ όμορφα γιατί το δημοτικό σχολείο ουσιαστικά αποτέλεσε τη βάση για να γίνω αυτό που είμαι σήμερα. Μάλιστα θυμάμαι ότι την απόφαση να γίνω καθηγήτρια την πήρα λίγο πριν τελειώσω το δημοτικό σχολείο, στην έκτη τάξη, όταν ο δάσκαλός μου, ο κ. Τάκης, λίγο πριν τελειώσουμε το μάθημα της ημέρας, μας είπε για τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίζαμε στο γυμνάσιο. Εκτός όμως από αυτό, μας μίλησε και για μια «περίεργη» γλώσσα που θα τη μαθαίναμε στο γυμνάσιο. Η γλώσσα αυτή ήταν τα Αρχαία Ελληνικά. Μάλιστα μας πρωτοείπε για ένα «περίεργο» ρήμα, το ρήμα «ειμί» που σημαίνει «είμαι». Ακούγοντάς τον εγώ μαγεύτηκα και αποφάσισα ότι θα ασχοληθώ με τη διδασκαλία της γλώσσας μας.
2. Βλέπετε να είναι διαφορετικό το σχολείο μας τώρα;
Διαφορετικό μονο στα χρώματα είναι. Οι αναμνήσεις υπάρχουν ακόμη και μένουν ζωντανές.
3. Περνάγατε ωραία όταν ήσασταν εδώ;
Ναι, όλοι οι δάσκαλοι, καθώς και τα παιδιά, δώσανε ό,τι καλύτερο μπορούσαν και για να με κάνουν να αισθανθώ καλά, αλλά και για να μη νιώθω κάπως διαφορετικά από τους άλλους. Επίσης, περάσαμε πάρα πολύ ωραίες στιγμές στα αγγλικά, τη μουσική και τη γυμναστική .
4. Είχατε φίλους;
Φίλους είχα λίγους αλλά καλούς, και αρκετούς από αυτούς βλέπουμε σήμερα εδώ.
5. Σας βοηθούσαν οι συμμαθητές σας όταν χρειαζόταν;
Εννοείται. Πάντα όταν εχεις κάποια δυσκολία, ζητάς βοήθεια από τους φίλους και συνήθως τους πιο κοντινούς.
6. Έχετε κρατήσει επαφές με τους συμμαθητές σας από το δημοτικό;
Πολλούς τους βλέπω στη γειτονιά, με άλλους έχω χάσει επαφή, μιας και αρκετοί αλλάξαμε σχολεία μετά το δημοτικό. Αργότερα, με την εισαγωγή μας στο πανεπιστήμιο, σκορπίσαμε ακόμη περισσότερο.Έτσι με λίγους κράτησα και κρατώ ακόμη επαφή.
7. Έχετε κάποια ανάμνηση από το δημοτικό σχολείο που θα τη θυμάστε πάντα;
Οι αναμνήσεις μου είναι πάρα πολλές. Τι να πρωτοθυμηθώ? Ακόμη θυμάμαι εκείνη την παράσταση που είχαμε ανεβάσει στο τέλος της Τετάρτης Δημοτικού, τη «Λιλιπούπολη».Θυμάμαι πόσο άγχος είχα όταν περίμενα να μου κανει νόημα η κυρία Σάσα για να ξεκινήσω το τραγούδι που έλεγα. Αισθανόμουν πιο αγχωμενη και απο τη μουσικό μας που είχε την ευθύνη όλης της παράστασης. Και μιας και αναφερθήκαμε στη «Λιλιπούπολη», θα ήθελα να ξαναευχαριστήσω τον κ. Μανόλη που κάθε φορά στο μάθημα της Μουσικής με ανέβαζε στην αίθουσα με το πιάνο .
8. Στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο συναντήσατε δυσκολίες στο διάβασμα ή στη συνεργασία με τα άλλα παιδιά;
Σαφώς συναντάς δυσκολίες πάντα όταν αλλάζεις περιβάλλον, αλλά τις ξεπέρασα με τη βοήθεια των συμμαθητών και των καθηγητών μου.
9. Πώς νιώσατε όταν περάσατε στο Πανεπιστήμιο με τόσο καλή σειρά;
¨Ενιωσα ότι ανταμείφθηκε ο κόπος μου, γιατί είχα ρίξει ξενύχτια πολλά,είχα διαβασει πάρα πολύ και ένιωσα τελικά μια δικαίωση.
10. Πώς ξεπερνάτε τις δυσκολίες σας και καταφέρνετε τόσα πολλά στη ζωή σας;
Σημαντικό ρόλο σ΄ αυτό παίζουν οι γονείς μου. Καθένας τους με το δικό του τρόπο προσπαθεί να με στηριξει. Επίσης, όπως έκανα από το Δημοτικό, ακόμη προσπαθώ να ξεπερνώ δυσκολίες και με τη βοήθεια καλών φίλων.
11. Τι στόχους έχετε τώρα;
Όπως είπα και πιο πριν, το να γίνω φιλόλογος ήταν ένα όνειρο ζωής που ξεκίνησε από το Δημοτικό. Εφόσον το κατάφερα παρά τις δυσκολίες, είμαι πολύ ευχαριστημένη και ελπίζω να γίνω και εγώ τόσο καλή εκπαιδευτικός όσο οι δάσκαλοί μου σε κάθε βαθμίδα εκπαίδευσης. Αν και νομίζω πως δεν θα τους φτάσω ποτέ.
12. Τι θα θέλατε να κάνετε στη ζωή σας; Θα θέλατε να διδάξετε σαν καθηγήτρια σε σχολείο;
Η επαφή με τα παιδιά είναι κάτι πολύ σημαντικό για μένα και αυτός ήταν ο δεύτερος λόγος που επέλεξα αυτό που σπουδάζω σήμερα. Αν ποτέ μου δοθεί η ευκαιρία να μπω σε σχολείο και να διδάξω, για μένα θα είναι ό,τι καλύτερο.
13. Σας αρέσει η μουσική;
Τρελαίνομαι για τη μουσική. Μόνο που δεν μπορώ να χορέψω.
14. Σας αρέσουν τα ταξίδια; Πού θα θέλατε να ταξιδέψετε;
Αν δεν φοβόμουν το αεροπλάνο και αν μου το επέτρεπαν οι υποχρεώσεις μου, θα μπορούσα να ταξιδεύω καθε μέρα. Θα ήθελα να ταξιδέψω παντού. Έχω ήδη επισκευθεί το Παρίσι που μου άρεσε πολύ. Θα ήθελα να ταξιδέψω στο Λονδίνο, στην Ιταλία και σε άλλους προορισμούς.
15. Τι θα θέλατε να μας συμβουλέψετε για να γίνουμε καλύτεροι στη ζωή μας;
Αυτό είναι κάτι που σίγουρα θα το έχετε αποκτήσει ήδη, αλλά θα πρέπει να μην σταματήσετε ποτέ να ονειρεύεστε. Να κρατάτε πάντα την παιδικότητά σας, να είστε πάντα ο εαυτός σας και να ακούτε τις συμβουλές των άλλων που μπορούν να σας φανούν πολύ χρήσιμες και να σας βοηθήσουν σε πάρα πολλούς τομείς της ζωής σας.
Την επόμενη ημέρα, η Μαρία Ρόζα μάς έστειλε το παρακάτω γράμμα:
Στη συνέχεια, μπορείτε να δείτε το βιντεο από την παραπάνω επίσκεψη χωρισμένο σε τρία τμήματα:
